پذیرفته شده برای پوستر

¹کریم مهرورز مغانلو ؛ ²شاهرخ محسنی

¹عضوهیات علمی

²کارشناس محقق

عرصه مراتع به عنوان یکی از مهمترین منابع ا قتصادی به شمار می‌رود که تامین معیشت جمعیت قابل توجهی از کشاورزان و دامداران به طور مستقیم یا غیر مستقیم به آن وابسته است. افزایش جمعیت در کشور باعث فشار فزاینده‌ای بر منابع موجود شده است. این مسایل عرصه مراتع را دچار آسیب و تخریب فراوان از لحاظ کمی و کیفی کرده است. ولی تجربیات و تحقیقات نشان می‌دهد در صورت مدیریت صحیح و اصولی، امکان بازگشت و احیای آنها حتی در اقلیم‌های خشک و نیمه‌خشک وجود دارد. در این راستا استفاده از گونه‌های مرتعی در پروژه‌های اصلاحی و احیایی می‌تواند تا حد زیادی مفید واقع گردد. به منظور ایجاد چراگاه‌های مصنوعی باتوجه به کلیماتولوژی، ارتفاع و خاک منطقه به بررسی کشت تواٌم قره‌یونجه با آگروپیرون النگاتوم، قره‌یونجه با بروموس اینرمیس، قره‌یونجه با آگروپیرون دزرتروم و قره‌یونجه با داکتلیس اقدام شد تا بهترین محصول برای ایجاد مرتع و چراگاه محل تعلیف دام شناسایی و از لحاظ اقتصادی با مراتع طبیعی مقایسه گردید. برای این منظور 8 کیلوگرم از بذر هر گیاه در هکتار بصورت کشت مخلوط انتخاب و در پاییز کشت شدند. آزمایش بصورت اسپلیت پلات در زمان با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرارپیاده گردید. هر واحد آزمایشی بطول 5 متر و 75/1 متر ایجاد شد. در اوایل تیرماه هر سال بعد از به گل نشستن حدود 40 درصد بوته، برای برآورد تولید علوفه، از روش قطع و توزین استفاده شد، تجزیه واریانس از طریق نرم افزار Mastat-c بدست آمد و مقایسه میانگین‌ها از طریق آزمون دانکن بررسی شد. نتایج نشان داد کشت توام قره‌یونجه با آگروپیرون النگاتوم بیشترین محصول را از لحاظ تولید و درآمد داشت و از لحاظ کیفیت تعلیف و خوشخوراکی،کشت توام قره‌یونجه با بروموس اینرمیس در مرتبه اول قرار گرفت.

کلمات کلیدی: یونجه؛ آگروپیرون النگاتوم؛ بروموس اینرمیس؛ آگروپیرون دزرتروم؛ ارسباران؛ دیمزارهای کم بازده

مراتع ارسباران