پذیرفته شده برای پوستر

¹رحیم میرزائی ملااحمد ؛ ²رقیه سیفی لی

¹خ آزادی بین توحید و رودکی ساختمان دکتر حسابی ط 5

²کارشناس گروه تخصصی منابع طبیعی موسسه آموزش عالی علمی کاربردی

چکیده

کاهش اثرات و یا سازگاری با پیامدهای ناشی از تغییر اقلیم، بیابان‌زایی و کاهش تنوع زیستی نیازمند توجه ویژه به قابلیت تاب‌آوری اکوسیستم و یا توانایی برگشت‌پذیری آن به شرایط اولیه پس از مواجهه با یک تنش محیطی هست. در این مقاله سعی شده است تا با تشریح مفاهیم مرتبط با تاب‌آوری چارچوب مشخصی برای مدیریت تاب‌آوری اکوسیستم‌های مناطق خشک ازجمله جنگل‌های مناطق خشک و نیمه‌خشک ارائه شود. در این چارچوب، عوامل مختلفی که در تأثیر و تأثر از قابلیت‌های تاب‌آوری در این اکوسیستم‌های حساس هستند تشریح شده و ارتباط تاب‌آوری با مدیریت تغییرات اقلیم و خشک‌سالی مورد کنکاش قرارگرفته است. الگوی معرفی‌شده در این مقاله که از اهداف سند توقف کامل تخریب سرزمین اقتباس‌شده است. این سند به‌طور خاص الگوی جامعی را برای استقرار مدیریت پایدار سرزمین و نیز احیاء اراضی تخریب یافته ارائه نموده و به معرفی عواملی پرداخته است که برای تعمیم نتایج حاصل از مدیریت پایدار سرزمین بکار گرفته می‌شوند. در حال حاضر و با توجه به اثرات غیرقابل‌انکار تغییر اقلیم بر اکوسیستم‌های طبیعی ازجمله جنگل‌های مناطق خشک بسیار ضروری است که شاخص‌های پایداری ازجمله تاب‌آوری در فرایند ارزیابی و پایش طرح‌های مدیریت جنگل مدنظر قرار گیرند.

کلمات کلیدی: تاب‌آوری؛ مدیریت پایدار؛ تغییر اقلیم؛ جنگل

جنگلداری و مدیریت جنگل