- |
-
مطالعه رفتار چرایی دام و ارتباط آن با تخریب مراتع (مطالعه موردی: مراتع نیمه استپی استان اردبیل)
پذیرفته شده برای پوستر
نویسندگان
1اردبیل-ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی صندوق پستی 545-56135
2عضو هیات علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل– سازمان تحقیقات، آموزش و تریج کشاورزی-ایران
3استادیار پژوهشی بخش تحقیقات مرتع موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع – سازمان تحقیقات، آموزش و تریج کشاورزی-ایران.
چکیده
رفتار چرایی دامهای چرا کننده در مراتع با توجه نوع گیاهان و شرایط توپوگرافی منطقه متفاوت است. معمولاٌ حیوانات چرا کننده در هنگام چرا رفتار متفاوتی در طی فصل چرا دارند، فنولوژی گیاهی، کیفیت و کمیت گیاه در مرتع و شرایط محیطی در رفتار دام تاثیر گذار است. با مطالعه رفتار چرایی دام، چگونگی تاثیر آن در پوشش گیاهی و خاک آن مشخص می گردد. این تحقیق با هدف بررسی رفتار چرایی دام و ارتباط آن با تخریب مرتع، طی سال‌های 1386تا 1389 بمدت چهار سال اجرا گردید. در این تحقیق، رفتار چرایی دام با استفاده از دستگاه موقعیت یاب (GPS) در طول فصل چرا به مدت 3 ماه (اردیبهشت، خرداد و تیرماه) در طی چهار سال رد یابی شده است. نتایج بررسی نشان داد که میانگین سرعت دام در مراتع میانبند از 42/0 تا 09/1 کیلومتر در ساعت و طول مسافت طی شده نیز 12/6 تا 88/9 کیلومتر در روز متغیر است، در اوائل فصل رویش که معمولاٌ گیاهان به فور یافت می شوند تحرک دام کمتر است و اثر تخریبی کمتری دارد، به نظر می‌رسد هر چه علوفه در مرتع کمتر شود تحرک دام بیشتر شده و دام ها به ویژه دام سبک جستجوی بیشتری برای یافت گیاه دارند و این مسئله باعث تخریب بیشتر مرتع می‌شود، بنابراین چرا در مواقع خشکسالی به دلیل کاهش تولید علوفه به افزایش تحرک دام در مرتع منجر شده و مرتع بیشتر صدمه دیده و فرسایش تشدید می‌شود. اطلاعات حاصله از مطالعه رفتار چرایی دام می‌تواند در برنامه ریزی مدیریت مرتع به ویژه در مواقع خشکسالی مفید واقع گردد.
کلیدواژه ها
موضوعات