پذیرفته شده برای پوستر

¹حسین بدری پور ؛ ¹وحید جعفریان؛ ²مهدی زهدی؛ ³رقیه جهدی

¹کارشناس / سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور

²عضو شورایعالی جنگل، مرتع و آبخیزداری

³سارمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور

کاهش اثرات و یا سازگاری با پیامدهای ناشی از تغییر اقلیم، بیابانزایی و کاهش تنوع زیستی نیازمند توجه ویژه به قابلیت تاب آوری اکوسیستم و یا توانایی برگشت پذیری آن به شرایط اولیه پس از مواجهه با یک تنش محیطی می باشد . در این مقاله سعی شده است تا با تشریح مفاهیم مرتبط با تاب آوری چارچوب مشخصی برای مدیریت تاب آوری اکوسیستم های مناطق خش از جمله جنگلهای مناطق خشک و نیمه خشک ارائه شود . در این چارچوب ، موامل مختلفی که در تاثیر و تاثر از قابلیتهای تاب آوری در این اکوسیستمهای حساس هستند تشره شده و ارتباط تاب آوری با مدیریت تغییرات اقلیم و خشکسالی مورد کنکاش قرار گرفته شده است. الگوی معرفی شده در این مقاله که از اهداف سند توقف کامل تخریب سرزمین اقتباس شده است. این سند بطور خاص الگوی جامعی را برای استقرار مدیریت پایدار سرزمین و نیز احیاء اراضی تخریب یافته اراه نموده و به معرفی عواملی پرداخته است که برای تعمیم نتایج حاصل از مدیریت پایدار سرزمین بکار گرفته می شوند. در حال حاضر و با توجه به اثرات غیر قابل انکار تغییر اقلیم بر اکوسیستمهای طبیعی از جمله جنگلهای مناطق خشک بسیار ضروری است که شاخصهای پایداری از جمله تاب آوری در فرایند ارزیابی و پایش طرح های مدیریت جنگل مند نظر قرار گیرند.

تاب آوری؛ مدیریت اکوسیستم؛ جنگلهای مناطق خشک ونیمه خشک؛ تغییر اقلیم؛ بیابانزایی

جنگلداری و مدیریت جنگل