پذیرفته شده برای پوستر

¹محمدباقر خورشیدی بنام ؛ ²رسول کنعانی نوتاش

¹استادیار پژوهشی، بخش تحقیقات زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجانشرقی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تبریز، ایران

²کارشناس، بخش تحقیقات زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجانشرقی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تبریز، ایران

جنس اسپرس Onobrychis متعلق به خانواده Papilionaceae بوده و گونه زراعى آن O.altissima (Sativa, Viciaefolia) می‌باشد. از این جنس حدود 127 گونه در جهان گزارش شده که 77 گونه در فلات ایران و 57 گونه در ایران جمع آوری شده است که از این 57 گونه 16 گونه متعلق به استان آذربایجانشرقى مى‏باشد که بعضى از آنها اندمیک آذربایجان گزارش شده‏اند. اسپرس بیش از یونجه به سرما مقاوم است و با دارا بودن ریشه‏هاى عمیق و پرپشت و مقاومت روزانه‏اى بالا یک گیاه مقاوم به خشکى محسوب می‌گردد. همچنین طول ریشه اکثر این گونه‏ها به 5/1 متر مى‏رسد. پراکنش جنس اسپرس در استان از ارتفاع 300 مترى در کناره‏هاى ارس تا 2300 مترى در ارتفاعات استان مى‏باشد که نشانگر درجه سازگارى وسیع این گونه‏ها است. اکثر گونه‏ها بخاطر خوش خوراکی در معرض چراى مفرط و فرسایش ژنتیکى مى‏باشند. محل رویش آن‏ها خاک‌هاى شدیداَ آهکى و مارنى مثل گونه هایى که از ارتفاعات 1600 مترى به بالا و شیب‏هاى تند جمع‏آورى شدند می‌باشد. لذا احتمال وجود مقاومت به سرما و خشکى در آنها با توجه به ارتفاع و توپوگرافى محل رویش وجود دارد. جهت جمع‏آورى بذر و شناسایى نمونه‏هاى هرباریومى با استفاده از کلیه فلورها و منابع موجود و نیز دستورالعمل IPGRI اقدام گردید. در ادامه مطالعه با کاشت در مزرعه و شناسایى خصوصیات مورفولوژیکى و فیزیولوژیکى و ارزیابى صفات مقاومت به خشکى و سرما، از گونه‏هاى مناسب جهت استفاده در خزانه پلىکراس استفاده خواهد شد.

اسپرس؛ جمع آوری؛ ژرم پلاسم؛ اصلاح

مراتع ارسباران