پذیرفته شده برای پوستر

دینا توسلی نیا

میدان جهاد

حق استفاده از محیط زیست سالم، یکی از حقوق بنیادین افراد محسوب می شود و نگهداری از آن تکلیف عمومی است. یکی از مسائل مهم در حوزه محیط زیست خسارات زیست محیطی است. خسارت زیست محیطی به سه نوع تقسیم شده است : خسارت به گونه ها، و زیستگاه های طبیعی، خسارت به آب و زمین. این خسارت ها در واقع خسارت به خود محیط زیست نیست بلکه خسارت به برخی از عناصر سازنده آن است. خسارت از نظر حقوق موجب ایجاد مسئولیت مدنی می گردد. مسئولیت مدنی عبارت است از ملزم بودن شخص به جبران خسارتی که به دیگری وارد کرده است. مسئولیت مدنی زمانی به وجودمی آید که کسی بدون مجوز قانونی به حق دیگری لطمه بزند و در اثر آن زیانی به او وارد آورد.
در عالم حقوق، مبانی‌ مسئولیت‌ مدنی‌ زیست‌محیطی‌، موضوع‌ نظریات‌ متعددی‌ قرار گرفته‌ است‌ که‌ هر کدام‌ مبتنی‌ بر فلسفه ‌خاص‌ خود است‌. مسئولیت مدنی در حقوق داخلی‌ مبتنی‌ بر سه‌ نظریه خطر، نظریه تقصیر و نظریه‌ تضمین حق می باشد. در بسیاری‌ از کشورهای‌ اروپایی‌، برای‌ خسارت‌های‌ زیست‌محیطی‌، مسئولیت‌ مدنی‌ مطلق‌ در نظر گرفته‌ شده‌ است‌ که‌ می‌تواند به‌ مقدار زیادی‌ از تهاجم‌ دستگاه‌های‌ سودطلب‌ و مخرّب‌ محیط‌ زیست‌ بکاهد. در حالی‌که ‌رویه عملی‌ محاکم‌ ایران‌، بر اساس‌ مسئولیت‌ مبتنی‌ بر تقصیر است‌ و بسیاری‌ از پرونده‌های‌ مطروحه‌ زیست‌محیطی‌ با ناکامی‌ روبه‌رو می‌شود و در صورت‌ موفقیت‌ نیز خاصیت‌ بازدارندگی‌ از وقوع‌ تخریب علیه‌ مواهب‌ طبیعی‌ را ندارند. متاسفانه قواعد مسئولیت مدنی سنتی در راه حمایت از محیط زیست ناکارامد است. زیرا نمی تواند پاسخگوی منافع و حقوق عمومی باشد. درباره جبران و پیشگیری خسارت های زیست محیطی باید به قوانین و مقررات حمایت از محیط زیست مراجعه نمود. در این مقاله، مسئولیت های مدنی اشخاص حقوقی نسبت به آسیب های زیست محیطی و بطور ویژه جنگل ها بررسی می شود.

خسارت زیست محیطی؛ مسئولیت مدنی؛ محیط زیست؛ نظریه خطر؛ نظریه تقصیر

جنگلداری و مدیریت جنگل